MENU

Wystawy

Jakub Ciężki / I love you but I’ve chosen darkness

Galeria BWA

Miejski Ośrodek Sztuki w Gorzowie Wlkp.

 

Jakub Ciężki

I love you but I’ve chosen darkness

 

16 maja (sobota) godz. 17.00

 

wystawa czynna do 14.06.2015

 

Jakub Ciężki. Urodzony w Lublinie w 1979 r. W latach 1998-2003 studia na Wydziale Artystycznym UMCS w Lublinie. Dyplom z wyróżnieniem w pracowni malarstwa prof. Jacka Wojciechowskiego.
Mieszka i pracuje w Lublinie. Od ukończenia studiów systematycznie bierze udział w konkursach artystycznych, zdobywając liczne nagrody (najbardziej prestiżowa to Grand Prix 40. Biennale Malarstwa „Bielska Jesień 2011”). Jednocześnie regularnie wystawia i pracuje na macierzystym Wydziale Artystycznym UMCS w Lublinie. Ale podczas gdy inni "odcinaliby kupony” od kolejnych sukcesów, on z każdym kolejnym cyklem malarskim idzie o krok dalej, imponuje erudycją i lekkością z jaką porusza się w obrębie historii sztuki; rozwija warsztat. Ciężki maluje specyficzne martwe natury. Najbardziej pociąga go pejzaż industrialny – portretował kaloryfery, skrzynki na listy, wannę, drabinki z placu zabaw dla dzieci, ogrodzenia, rusztowania, dachy; wyjęte z kontekstu, często przedstawione na monochromatycznym tle pokazują proces odchodzenia od konkretnego przedmiotu w kierunku abstrakcji. Poprzez syntetyzm, skalowanie, kadrowanie, kompozycję, w której dominantami stają się rytmy, kierunki, energia tła Ciężki odbiera swoim przedstawieniom walor reprezentacji. Zgeometryzowane i “architektoniczne” obrazy artysty wywołują napięcie, grają ze świadomością widza, pokazując mu, co można odnaleźć pod powierzchnią rzeczy.

 

PERCEPCYJNA GIMNASTYKA
UWAGI O MALARSTWIE JAKUBA CIĘŻKIEGO
Jasper Johns powiedział kiedyś, że obraz nie powinien różnić się od innych przedmiotów, a jego rola miałaby polegać na tym, że staje się takim samym obiektem, jakim w przestrzeni wnętrza jest kaloryfer. Można powiedzieć, że Jakub Ciężki, ukończywszy w 2003 roku studia na Wydziale Artystycznym UMCS w Lublinie, podszedł do stwierdzenia amerykańskiego malarza nieco subwersywnie i po prostu kaloryfer namalował. Subwersywność zaznacza się w tym przedstawieniu dlatego, że Ciężki malując obiekt nie czyni obiektu z obrazu samego, lecz pozostaje przy potencjale iluzji, a nawet – w pieczołowitości oddania wyglądu kaloryfera – zbliża się do tradycji trompe l'œil. Ponadto kaloryfer jest pochlapany białą farbą, która ścieka po jego żeliwnej strukturze, jakby ktoś zachlapał go w trakcie remontu, co z kolei uruchamia aspekty metamalarskie i stymuluje refleksję nad naturą obrazu. Przedstawienie kaloryfera, obok innych obrazów z lat 2002-2005 ukazujących przedmioty z otaczającej artystę realności takie jak drabina, stół, krzesło, wanna czy kosz na śmieci, wyraźnie zarysowuje cechy, które w twórczości Ciężkiego pojawiają się po dziś dzień. Są to z pewnością skłonność do wyboru takich motywów, które charakteryzują się własnym wizualnym rytmem i powtarzalnością elementów, jak np. żeberka kaloryfera czy szczeble drabiny, jak również ciekawa analiza sytuacji danego przedmiotu w przestrzeni zobrazowana na płaszczyźnie oraz w odniesieniu zarówno do jej dwuwymiarowości, jak i do formatu płótna i jego granic. Niewątpliwie można mówić także o inicjowaniu refleksji na poziomie meta, dotyczącej kondycji malarstwa, statusu farby, roli malarskiego gestu czy relacji obrazu do natury oraz o ciekawej grze z percepcją widza, który – konfrontowany z zazwyczaj dużymi dziełami Ciężkiego – psychomotorycznie doznaje ich całym ciałem. Pomimo rudymentarności ukazanych przedmiotów, wydawałoby się nawet ich rzekomej nieatrakcyjności dla malarza, obrazy artysty wywołują szeroko rozgałęziające się ciągi asocjacji, które biegną także do teorii i historii sztuki. Malowane w latach 2004-2005 skrzynki na listy, znane z klatek schodowych w blokach, można bowiem zestawić z płótnami Macieja Bieniasza z krakowskiej grupy Wprost, malowanymi w końcu lat 70. XX wieku. U Bieniasza w pracy bez tytułu z 1976 roku pojawiają się także motywy metalowej poręczy balkonu, osadzonej na niej telewizyjnej anteny i widocznego w tle napisu reklamującego hotel. Nieistotne – świadomie czy nie – Ciężki rozwinie ten typ malarskiego myślenia i na jego bazie wykreuje swój własny rozpoznawalny idiom obrazowy.
W 2006 roku powstaje liczna seria zatytułowana „Plac zabaw”, w której głównym motywem są drabinki, znane z jordanowskich ogródków. Ukazane konsekwentnie na jasnoróżowym tle wyłaniają się z niego swoimi haptycznymi strukturami, w których palecie barwnej dominują trzy podstawowe kolory malarskie: czerwony, niebieski i żółty, uzupełnione miejscami o zieleń. Ich konstrukcje są wprowadzane w kadr formatu w taki sposób, by zaskoczyć patrzącego ich kształtem i spenetrować iluzyjną przestrzeń obrazu daleko w głąb. Obiekty te zdają się przywoływać widza, by chwycił je dłońmi i wspiął się po nich, wnikając w przedstawienie, wabiące delikatną kolorystyką niczym miękka pościel czy sfera dzieciństwa. Z drugiej strony jednak zawieszenie ich w jasnym różu, skutkujące wrażeniem braku osadzenia na konkretnym gruncie i w jakimś rozpoznawalnym otoczeniu, nieco konfunduje i niepokoi, burząc poczucie bezpieczeństwa. W efekcie zastosowanych środków wyrazu powstają wizualne rytmy, prowadzące oko odbiorcy wzdłuż konstrukcji, które nieoczekiwanie działają jako oderwane od swoich codziennych funkcji autonomiczne obiekty wizualne odniesione do odwiecznego malarskiego napięcia przestrzeń – płaszczyzna. Gimnastyka z placu zabaw staje się gimnastyką percepcyjną.
Zainteresowanie strukturami z metalu kieruje w roku 2009 uwagę Ciężkiego na ogrodzenia i kraty, wskutek czego powstaje seria „To read between the lines” (O serii tej pisałam w tekście, publikowanym na łamach „EXIT”: Potencjał kraty / The Potential of Bars, w: „EXIT. Nowa sztuka w Polsce” 3 (91), 2012, s. 6216-6219.), rok później zaś na rusztowania. Motyw ten, eksploatowany w kilku pracach, przynosi artyście Grand Prix na Biennale Malarstwa „Bielska Jesień 2011”. W serii z rusztowaniami po raz kolejny powracają zaskakujący sposób kadrowania, fragmentaryzacja, nieokreśloność tła oraz dotykalność namalowanych konstrukcji w połączeniu z ich autonomią i bezużytecznością. Przestrzeń pomiędzy poszczególnymi elementami, podobnie jak we wcześniejszych płótnach z drabinkami i ogrodzeniami, gra bardzo istotną rolę, kreując aurę zawieszenia tych przedmiotów wszędzie i nigdzie zarazem oraz jakby pozbawiając je ciężaru i związków z siłami grawitacji. Mówiąc językiem Jacquesa Derridy te pozornie nieistotne miejsca pomiędzy „biorą odpowiedzialność” (Zobacz wypowiedź J. Derridy w rozmowie z H. Ronsem w: J. Derrida, Pozycje: Rozmowy z Henri Ronsem, Julią Kristevą, Jaen-Louis Houdebinem i Guy Scarpettą, tłum. A. Dziadek, wyd. II, Katowice 2007, s. 7.) i w znaczącym stopniu przyczyniają się do całościowego efektu, jaki obrazy te wywierają. Istotnym aspektem tych przedstawień są również chlapnięcia białą farbą, ukazane na metalowych rurkach i przypominające pomysł zastosowany już w obrazie z motywem kaloryfera z 2004 roku. Można więc powiedzieć, że tematyzowany jest sam proces malarski, związany zarówno z powstawaniem obrazu w pracowni Ciężkiego, jak i z malowaniem ścian, przy których mogło stać rusztowanie, pełniące swoją użyteczną funkcję w rzeczywistości – w ten sposób oba rodzaje malowania wchodzą ze sobą w dialog, nawiązując także chociażby do fascynacji malarzy amerykańskich czynnych w II połowie XX wieku, jak choćby Frank Stella czy Ad Reinhardt, narzędziami malarzy pokojowych i stosowanymi przez nich sposobami aplikowania farby.
Natomiast w serii „Haven't we met before?” (2012) Ciężki, kontynuując znamienne dla swojej twórczości kwestie, na pierwszy plan wysuwa zagadnienia związane z rolą cienia namalowanego przedmiotu i nietypowym oglądem, analizowanym na przykładach neonowych konstrukcji oglądanych od spodu czy od tyłu. Cień, który odegrał tak istotną rolę przy narodzinach malarstwa wedle mitu przekazanego przez Pliniusza Starszego w „Historii naturalnej”, a także kojarzony jako środek wyrazu podkreślający iluzyjność ukazanych obiektów, w obrazach Ciężkiego pojawia się w relacji do kraty, zbudowanej z nieregularnych trójkątów i trapezów, rysując pod nią ciemne linie. Paradoks polega jednak na tym, że przebieg cieni nie jest logiczny w stosunku do układu kraty, żyjąc zupełnie własnym życiem i podając w wątpliwość relację metalowej struktury ze źródłem światła. Padając blisko kraty, sygnalizuje także, że przestrzeń obrazu jest relatywnie płytka: być może za konstrukcją znajduje się ściana? Ponownie Ciężki kusi widza haptycznością prętów, ale studzi chęć ich dotknięcia brakiem logiki układu cieni, sugerując, że iluzja powstaje na płaszczyźnie i w znaczący sposób różni się od rzeczywistości. Widz, podobnie jak wobec obrazów z serii „To read between the lines”, czuje się uwięziony w konfrontacji z tymi zamykającymi i opresyjnymi kratami, w które wikła się mechanizm percepcji uruchamiany w każdym punkcie ciała odbiorcy. Osobliwa wydaje się również pozycja widza wobec obrazów z widzianymi od tyłu neonami. Ich odczytanie sprawia trudność, gdyż litery są odwrócone, a w centrum uwagi znajduje się podtrzymujący je stelaż, który zwykle dla oka pozostaje ukryty na rzecz eksponowania reklamowego, uwodzącego napisu. Ciężki – dosłownie i w przenośni – obnaża więc kulisy widzialności, pokazując rdzewienia i wnikając w to, co – parafrazując słowa Huberta Damischa – kryje się pod spodem malarstwa i rzeczywistości.
Obrazy, będące obecnie na warsztacie, Ciężki zatytułował „Blackout”, odnosząc się do zjawisk zaciemnienia i zamroczenia. Dominującą barwą stała się czerń, postrzegana zarówno jako czarna dziura, jak i jako (nie)barwa wywołująca wrażenie materialnej obecności na płaszczyźnie. Analogicznie jak w przypadku czarnych obrazów Ada Reinhardta kluczowym aspektem jest gra oświetleniem, która w rytmie poruszania się odbiorcy wyłania z obrazu fakturę matową lub połyskliwą, a percypujące oko nie może ustalić i zatrzymać wciąż zmiennego obrazu. Po raz pierwszy Ciężki przekracza też granice malarskiego gatunku na rzecz obrazów-obiektów ze szkliwionej ceramiki o idealnym, czarnym połysku, a także kreując wyzute z pierwotnej funkcji obiekty, wykonane z przekształconych drabinek z placu zabaw, do postawienia przed obrazami, wchodzące w dialog ze strukturami nakreślonymi czernią na płaszczyznach i inicjujące, tak typową dla malarstwa Ciężkiego, percepcyjną gimnastykę. Napięcie płaszczyzna – przestrzeń rozgrywane do tej pory tylko na płótnach wychodzi więc w trójwymiar, budując nokturnową przestrzeń, w której widz niejednokrotnie „potknie się” o próg (nie)widzialności.

Marta Smolińska

 

 

Jakub Ciężki
Urodzony w Lublinie w 1979r. W latach 1998-2003 studia na Wydziale Artystycznym UMCS w Lublinie. Dyplom z wyróżnieniem w pracowni malarstwa prof. Jacka Wojciechowskiego.
Mieszka i pracuje w Lublinie.

Wystawy indywidualne:
2015:
- I love you but I’ve chosen darkness, Galeria BWA, Gorzów Wielkopolski

2014:
- blackout, Bałtycka Galeria Sztuki, Ustka
2013:
- Lekcja geometrii, Muzeum Narodowe w Kielcach, Kielce
- blackout, Galeria Bielska BWA, Bielsko-Biała
- blackout, Lubelskie Towarzystwo Zachęty Sztuk Pięknych, Lublin
2012:
- Urodziny (akcja z Tomaszem Kulką), Galeria Propaganda, Warszawa    
- Haven’t We Met Before?, Galeria Propaganda, Warszawa
- Sceny rodzajowe 2012 (wystawa z Tomaszem Kulką), Galeria Propaganda, Warszawa  
2010:
- to read between the lines, BWA Sanok, Sanok
2009:
- to read between the lines, Lubelskie Towarzystwo Zachęty Sztuk Pięknych, Lublin
2007:
- Malarstwo, Galeria Olympia, Kraków
- ZABAWnie, Galeria Promocyjna, Warszawa
2005:
- Istota Rzeczy, Galeria Promocyjna, Warszawa
- Malarstwo, Galeria „ES’, Międzyrzec Podlaski
- Malarstwo, Galeria Podlaska, Biała Podlaska
2003:
- Malarstwo, Galeria ZPAP „Pod podłogą”, Lublin

Wystawy zbiorowe:
2014:
- Najnowsze, Galeria Propaganda, Warszawa
- Ukryte znaczenia, Galeria Labirynt CH Plaza, Lublin
- Między sezonami, Galeria Propaganda, Warszawa
- Widmo, Galeria Propaganda, Warszawa
- Kompleksy i frustracje, Galeria Labirynt, Lublin
2013:
- Małe jest Wielkie, Galeria Propaganda, Warszawa
- Chłodne Spojrzenie, Galeria Salon Akademii, Warszawa
2012:
- Kompas Młodej Sztuki, Centrum Olimpijskie, Warszawa
- Dekonstrukcja utopii, Ośrodek Propagandy Sztuki, Łódź
- Ars Loci – obraz aktualny, Warsztaty Kultury, Lublin
- Ars Loci – obrazy z kolekcji, Galeria Lipowa 13, Lublin
2011:
- Meta – Biel, Freies Museum, Berlin, Niemcy
- 40. Biennale Malarstwa "Bielska Jesień 2011, Galeria BWA, Bielsko – Biała,
(Grand Prix oraz wyróżnienia redakcji „Artinfo.pl” i „Artluk”)
- Ukryte Przejawy Niecodzienności (10.09.2011), prywatna willa, Sanok
- No Budget Show 3, Galeria Kordegarda, Warszawa
- 50th Exhibition of  Šiauliai Artists, Siauliai Gallery, Szawle, Litwa
2010:
- Artyści UMCS 2010, Galeria „Zajezdnia”, Lublin
- Muzeum Sztuki Zdeponowanej (projekt Roberta Kuśmirowskiego), Galeria Biała, Lublin
- PhotoCopyPaintings, BWA Sanok, Sanok
- No budget show 2, Warsztaty Kultury – Towot Squat, Lublin
2007:
- Młodzi Artyści – Młoda Sztuka, Galeria BWA Lublin, Lublin
- Pracownia 113 – prof. Jacek Wojciechowski i uczniowie, Galeria ZPAP „Pod podłogą”,
Lublin
2006:
- Wystawa pokonkursowa XXI Festiwal Polskiego Malarstwa Współczesnego w Szczecinie
- Gra – wystawa malarstwa Galerii Karowa, Centrum Olimpijskie, Warszawa
- 14 Wschodni Salon Sztuki, wystawa malarstwa – obchody 70-lecia ZPAP okręgu lubelskiego, Biblioteka Publiczna im. Hieronima Łopacińskiego w Lublinie (Stara BWA), Lublin
- Autograf 2005 - Wystawa pokonkursowa, Zamek Lubelski, Lublin (I nagroda)
2005:
- Figuracja Odnowa” 13 Wschodni Salon Sztuki, Biblioteka Publiczna im. Hieronima Łopacińskiego w Lublinie (Stara BWA) , Lublin
- 7 Konkurs im. Eugeniusza Gepperta / 6 Krajowa Wystawa Malarstwa Młodych, BWA Awangarda, Wrocław
- Salon letni, Galeria Promocyjna, Warszawa
- Przeciwwaga – Wystawa prac studentów i wykładowców Kolegium Sztuk Pięknych w Kazimierzu Dolnym, Podziemia Kamedulskie, Warszawa
- Finał konkursu  Art.&Business na Obraz Roku 2004, Pałac Królikarnia – Oddział Muzeum Narodowego w Warszawie, Warszawa
2004:
- Finał Konkursu Fundacji im. Franciszki Eibisch 2004, Muzeum Narodowe w Warszawie, Warszawa (Grand Prix)    
- Wystawa pokonkursowa Triennale Malarstwa Częstochowa 2004, II Ogólnopolski Konkurs im. Mariana Michalika na Obraz dla Młodych Malarzy; Muzeum Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu 2005, Częstochowa, Wrocław
- Wystawa pokonkursowa 20 Festiwalu Polskiego Malarstwa Współczesnego w Szczecinie
- Wystawa pokonkursowa VII Jesiennego Salonu Sztuki, Ostrowiec Świętokrzyski, 2004
- Wystawa pokonkursowa Autograf 2003, Zamek Lubelski, Lublin (I i II Nagroda)
2003:
- Konkurs Prezydenta RP na najlepszy dyplom uczelni artystycznych w dziedzinie sztuk plastycznych, Muzeum plakatu w Wilanowie, Warszawa
2002:
- Wystawa studentów z pracowni prof. Jacka Wojciechowskiego, Galeria „Mat-Mart”, Lublin
1999:
- Wystawa poplenerowa Antibes, Chatka Żaka, Lublin

Nagrody i stypendia:
2014:
- Stypendium artystyczne Prezydenta Miasta Lublina na rok 2015
- Zgłoszony do Paszportów Polityki 2014
2013:
- Stypendysta Ministra Kultury w programie stypendialnym Młoda Polska 2013  
2012:
- Zgłoszony do Paszportów Polityki 2012
2011:
- Zgłoszony do Paszportów Polityki 2011
- Wyróżnienie Prezydenta Lublina za osiągnięcia w dziedzinie twórczości artystycznej
- Grand Prix na Biennale Malarstwa „Bielska Jesień 2011”, Galeria BWA, Bielsko – Biała
- Wyróżnienia redakcji „Artinfo.pl” i „Artluk” na Biennale Malarstwa „Bielska Jesień 2011", Galeria  BWA, Bielsko – Biała
2006:
- I nagroda w konkursie „Autograf 2005” na Zamku Lubelskim
2005:
- Finalista konkursu Art&Business na „Obraz Roku 2004”, Warszawa

2004:
- Grand Prix w Konkursie Fundacji im. Franciszki Eibisch, Muzeum Narodowe w Warszawie
- Stypendium Marszałka Województwa Lubelskiego na rok 2004;
- I nagroda J.M. Rektora UMCS w konkursie „Autograf 2003” na Zamku Lubelskim
- II nagroda regulaminowa w konkursie „Autograf 2003” na Zamku Lubelskim
2003:
- Nagroda rektorska za najlepszy dyplom Wydziału Artystycznego UMCS w 2003 roku

Prace w kolekcjach w kraju i za granicą.


Rusztowanie I, 2010, 150x200, tech.mieszana

Bez tytułu (krata I), emalia akrylowa, akryl i olej na płótnie, 200x150cm, 2012

Reklama II, emalia akrylowa, akryl i olej na płótnie, 150x190cm, 2012

Tablica II, 2015, akryl i olej na płótnie, 160 x 130 cm

Czarne obrazy -7

wernisaż wystawy ,,I love you but I’ve chosen darkness" Jakuba Ciężkiego

wernisaż wystawy ,,I love you but I’ve chosen darkness" Jakuba Ciężkiego

wernisaż wystawy ,,I love you but I’ve chosen darkness" Jakuba Ciężkiego

wernisaż wystawy ,,I love you but I’ve chosen darkness" Jakuba Ciężkiego

Rusztowanie II, 2010, 150x200, tech.mieszana

Bez tytułu, emalia akrylowa, akryl i olej na pło´tnie, 150x150cm, 2012

Reklama I, emalia akrylowa, akryl i olej na płótnie, 150x190cm, 2012

XYZ - Y, 2014, emalia akrylowa, akryl i olej na płótnie, 50 x 50 cm

Kaloryfer, płłótno - olej, 140x310cm, 2004

wernisaż wystawy ,,I love you but I’ve chosen darkness" Jakuba Ciężkiego

wernisaż wystawy ,,I love you but I’ve chosen darkness" Jakuba Ciężkiego

wernisaż wystawy ,,I love you but I’ve chosen darkness" Jakuba Ciężkiego

wernisaż wystawy ,,I love you but I’ve chosen darkness" Jakuba Ciężkiego

Rusztowanie III, 2010, 150x200, tech.mieszana

Dwanaście, płótno - olej, 140x100cm, 2004

Bez tytułu, 2014, akryl i olej na płótnie, 50 x 50 cm

Czarne obrazy -2

Stół, płótno - olej, 100x70cm, 2002

wernisaż wystawy ,,I love you but I’ve chosen darkness" Jakuba Ciężkiego

wernisaż wystawy ,,I love you but I’ve chosen darkness" Jakuba Ciężkiego

wernisaż wystawy ,,I love you but I’ve chosen darkness" Jakuba Ciężkiego

wernisaż wystawy ,,I love you but I’ve chosen darkness" Jakuba Ciężkiego

wróć