Galeria BWA

Miejski Ośrodek Sztuki w Gorzowie Wlkp.

Genius Fluminis

19.07.2014 (sobota), godz. 17:00

nadbrzeże Warty, bulwar, w sąsiedztwie barki Królowa Jadwiga

GENIUS FLUMINIS We współczesnym pejzażu miejskim rzeka jest jedynym naturalnym, trwałym, niezmiennym elementem rzeczywistości. Oblicze miasta zmienia się nieustannie, zmieniają się style w architekturze, jedne budynki ustępują miejsca innym, zgodnie z panującymi normami estetycznymi, technicznymi i potrzebami cywilizacyjnymi. Rzeka w swej istocie pozostaje niezmienna, zależna jedynie od pór roku, ponieważ przynależy do świata natury. Przepływając przez miasto, które powstało na jej brzegach, organizuje jego przestrzeń, będąc jednocześnie w opozycji do niego (natura-kultura). W przewidywalnym, uporządkowanym świecie industrialnym czy postindustrialnym rzeka stanowi element nie do końca przewidywalnego, niemożliwego do pełnego opanowania żywiołu. U podstaw naszej cywilizacji są rzeki. Nad nimi rozwijało się osadnictwo. To one były szlakami komunikacyjnymi między osadami, to one gwarantowały przepływ informacji oraz nowych idei, towarów i technologii. To nad rzekami rozwijały się miasta. To rzeki umożliwiały handel, rozwój ekonomiczny i stymulowały rozwój przemysłu. Nowe technologie i zmiany ekonomiczno-cywilizacyjne odebrały rzekom najpierw znaczenie komunikacyjne, a następnie ekonomiczne. Miasto zaczęło odwracać się od rzeki, aby żyć własnym życiem. Rzeka stała się barierą rozdzielającą miasto na dwie części, kłopotliwą przeszkodą komunikacyjną, reliktem przeszłości, wstydliwie skrywaną pamiątką naszych win wobec natury. Miasto zapomniało, że swoje istnienie rozwój zawdzięcza rzece.
Pomysł potraktowania rzeki, jako docelowej przestrzeni ekspozycji prac, wpisuje się w ciąg działań przywracających rzekę miastu, zgodnie z obecną strategią „Gorzów–Przystań”.
W 2014 Miejski Ośrodek Sztuki zaproponował realizację 2 obiektów pływających Andrzejowi Moskalukowi z Gorzowa, który jest pomysłodawcą projektu oraz Adamowi Garnkowi
z Poznania. Rzeźby będą eksponowane w następnych latach stając się trwałym elementem
w przestrzeni publicznej naszego miasta.

Projekt GENIUS FLUMINIS wpisuje się w planowane na 2014 obchody 10-lecia polskiej obecności w Unii Europejskiej.

ANDRZEJ MOSKALUK
Urodził się w 1960 roku w Gorzowie. W 1986 roku ukończył Wydział Sztuk Pięknych Uniwersytetu im. Mikołaja Kopernika w Toruniu w pracowni rzeźby Hanny Brzuszkiewicz, uzyskując tytuł magistra sztuki w zakresie rzeźby oraz wychowania plastycznego.
Po studiach, poza działalnością twórczą, zajmował się m.in. arteterapią (Ośrodek Rehabilitacyjno-Wychowawczy w Gorzowie Wlkp. oraz Warsztaty Terapii Zajęciowej
w Chwalęcicach 1991-1999). W l. 1992-94 był organizatorem i kuratorem wystaw „Świat emocji w sztuce” poświęconych twórczości osób upośledzonych umysłowo. W latach 2000-2004 prowadził zajęcia z rzeźby w Liceum Plastycznym w Gorzowie Wlkp. Od 2004 roku utrzymuje się wyłącznie z działalności artystycznej.
Specjalizuje się w rzeźbie kameralnej i monumentalnej. Najchętniej pracuje w metalu, ale tworzy też w drewnie czy kamieniu. Łączy techniki, formy i materiały.
Andrzej Moskaluk prezentował swoje realizacje podczas wielu wystaw indywidualnych, zbiorowych i poplenerowych w kraju i zagranicą. Nie przykłada jednak wagi do ich dokumentowania. Skupia się na pracy oraz kolejnych pomysłach i poszukiwaniach twórczych. Jego ostatnie wystawy to m.in. „Dwa pokolenia sztuki gorzowskiej” (03.06.2011), wystawa rzeźb mobilnych pod Dominantą (20.04.2013), wystawa uliczna „Panopticon albo kuszenie
św. Antoniego” 22/23.06.2013 (Nocny Szlak Kulturalny).
Andrzej Moskaluk jest autorem wielu statuetek, medali, tablic pamiątkowych i pomników plenerowych. Do najbardziej znanych realizacji należą: pomniki Szymona Giętego, Edwarda Jancarza, Ernsta Henselera­, Władysława Korsaka, Pionierów Gorzowa (Gorzów), Janka
z Czarnkowa (Czarnków), założyciela Wyższej Szkoły Handlu i Prawa, Ryszarda Łazarskiego (Warszawa), tablice pamiątkowe na Starym Rynku w Gorzowie oraz na deptaku w Zielonej Górze. Laureat Nagrody Kulturalnej Prezydenta Miasta Gorzowa Wlkp.
 

ADAM  GARNEK
Urodził się 3 grudnia 1964 roku w Kazimierzy Wielkiej. W latach 1983–1988 studiował na Wydziale Malarstwa, Grafiki i Rzeźby w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych
w Poznaniu. Dyplom uzyskał w 1988 roku. Laureat Nagrody Artystycznej Miasta Poznania
w 1991 roku. Stypendysta The Pollock-Krasner Foundation w 1995 roku oraz Ministra Kultury
i Sztuki w 2003 roku.
Adam Garnek wyznaczył na terenie sztuki specjalną przestrzeń kreacji. Konstruowane przez niego obiekty mają najczęściej formę mobilów, pojazdów, albo pozostają w istotnym związku
z jakąś postacią mechanicznego ruchu. Skonstruowane z inżynierską wyobraźnią mechanizmy tylko pozornie służą praktycznym celom – proponują nam (już nie tylko widzom, ale raczej użytkownikom) udział w działaniu, które samo staje się celem.
Maszyny Adama Garnka umożliwiają zamianę energii kinetycznej użytkowników w energię wyobraźni. Proponują kreacyjne, partnerskie (a nie sentymentalne) współdziałanie z rodzajem techniki odsuwanym na margines przez nieustanny postęp. W tych analogowych mechanizmach widoczny jest jeszcze cały proces przemiany jednych form ruchu w inne, widoczne jest coś, co zniknęło już z pola widzenia w technice elektronicznej czy cyfrowej. Kinetyczne obiekty Adama Garnka czynią z maszyn legendę i metaforę ludzkich aspiracji, modelowe wyobrażenie symbiozy człowieka z techniką. Oferują satysfakcję ich aktywnym użytkownikom. To już prawie metafora sztuki w ogóle.
Artysta miał kilkanaście wystaw indywidualnych (Gorzów Wlkp., 2010 – Galeria BWA)  
i uczestniczył w kilkudziesięciu zbiorowych. Jego prace znajdują się w zbiorach muzealnych
( m. in. CWS w Warszawie) i kolekcjach prywatnych.