Galeria BWA

CZERWIEC-LIPIEC

"Widzieć, słyszeć, dotykać, wiedzieć"

Wystawa 15 polskich fotografików, zorganizowana w ramach społecznej kampanii "Niepełnosprawni - normalna sprawa", ukazuje osoby niepełnosprawne w kontekstach typowych dla ludzi sprawnych.

     Fotografie ukazują osoby niepełnosprawne podczas wykonywania zajęć typowych dla ludzi sprawnych, takich jak uprawianie sportu, występy teatralne, praca, nauka. Ekspozycja jest kolejnym etapem trwającej od ponad roku kampanii społecznej „Niepełnosprawni- normalna sprawa”. Jej tytuł jest parafrazą jednego z wierszy ks. Jana Twardowskiego- „Przez mikroskop”, w oryginale tekst brzmi „Nie widzieć, nie słyszeć, nie dotykać, nie wiedzieć”. Pomysłodawcom takiej nazwy chodziło o zawarcie w niej przesłania konieczności uświadomienia społeczeństwu problemów, z jakimi, na co dzień borykają się niepełnosprawni, przede wszystkim braku akceptacji, który dotyka ich najczęściej, ale także trudu, jaki wkładają w to, by móc normalnie funkcjonować w społeczeństwie.

      „Sztuka to umiejętność dzielenia się swoją wrażliwością z druga osobą. Dla potrzeb wystawy fotografowałem niewidome dzieci z Ośrodka w Laskach. Na zdjęciach starałem się wyeksponować ich najgłębsze i najskrytsze wyobrażenia. Chciałem, poprzez moje prace, dotknąć marzeń tych dzieci, pójść ich tropem i na kliszy fotograficznej utrwalić całą ich dziecięcą wrażliwość”- powiedział Andrzej Świetlik, jeden z fotografików prezentujących swoje prace na wystawie- „Fotografując niewidome i niedowidzące dzieci odkryłem, że ich wyobraźnia jest bardzo mocno wykształcona, są one także dużo wrażliwsze na odczuwanie otaczającego świata niż ich „sprawni” rówieśnicy”- dodaje Andrzej Świetlik. Wystawa jest częścią kampanii „Niepełnosprawni- normalna sprawa” prowadzonej z inicjatywy Fundacji „Polska bez barier”. Z tematem niepełnosprawności zmierzyło się piętnastu artystów fotografików. W intymny, ciepły i bardzo szczery sposób, pokazali ludzi, którzy nie widzą albo nie słyszą, nie chodzą, a jednak są zwyczajni, normalni. Mają swoje pasje, pragnienia, miłości i wielki apetyt na życie. 
   Michał Gmitruk sfotografował dzieci niewidome. Pokazał jak bardzo chłoną świat. Dzieci niewidome sportretował też Andrzej Świetlik. I z pomocą fotograficznej kreacji spełnił ich marzenia: tak jak chciały umieścił je na obłokach lub dorobił im skrzydła. Niezwykle poruszający jest reportaż Tomasza Gudzowatego prezentujący XI Igrzyska Paraolimpijskie w Sydney. Znakomici zawodnicy i zdobywcy medali.
   Piotr Bernaś skupił się na ludziach głuchoniemych. Na jednym zdjęciu ksiądz rękoma rozmawia z wiernymi. Na innym dwóch mężczyzn prowadzi dyskurs na moście. Są od siebie oddaleni, a jednak migają z pełnym zrozumieniem. Chris Niedenthal sfotografował spektakl teatralny, w którym grają dzieci poruszające się na wózkach, upośledzone umysłowo. Wykonał bardzo piękne, malarskie portrety aktorów w kostiumach, z makijażem na twarzy. Trudno też zachować obojętność przy zdjęciach Piotra Wójcika, wielokrotnego laureata Konkursu Polskiej Fotografii Prasowej. Po obejrzeniu ekspozycji można wpisać swoje przemyślenia do książki towarzyszącej wystawie; Hanna Ciepiela, Gazeta Lubuska 02.07.2001r.