MENU

Film
Edukacja
WYDARZENIA
O nas
DOSTĘPNOŚĆ

Wystawy

STANISŁAW MAZUŚ - MALARSTWO

PAŹDZIERNIK-LISTOPAD 
 
Galeria BWA
 
Stanisław Mazuś urodził się 7 listopada 1940 r. w Lublinie. Studiował na Wydziale Malarstwa w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Dyplom uzyskał w 1967 r. w pracowni prof. Eugeniusza Eibischa. Jest członkiem Związku Polskich Artystów Malarzy i Grafików. W latach 1968-1987 udział w wystawach okręgowych i ogólnopolskich, udział w konkursach i wystawach pokonkursowych oraz w plenerach i wystawach poplenerowych okręgowych, ogólnopolskich i międzynarodowych.
 
Malarstwo Stanisława Mazusia jest tradycyjne, realne. Autor zapisuje świat tak, jak go widzi, zapisuje siebie, przyjaciół, znajomych. Wybiera prostotę i pokazuje jej piękno. Jerzy Duda-Gracz tak pisze o malarstwie Mazusia: „Pejzaże, portrety i martwe natury Mazusia nie aspirują, jak mi się zdaje, do jakiegoś nowego postrzegania, ale są namiętnym zapisem świata, który jest nam wszystkim wspólny. Wyraźna niechęć Mazusia do szukania tzw. swoich znaków i odkrywania „nowego wyrazu”, bierze się nie z braku ambicji i głęboko zakorzenionego oportunizmu wobec awangardy, ale ze świadomości, że granice współczesnej sztuki tkwią w człowieku, w ciągłości poszukiwań, a nie w ich przerywaniu i zaczynaniu „wszystkiego od początku”. Stanisław Mazuś wie, że granicy tego, co nowe w sztuce, nie da się wymyślić, ani umówić, że będzie odtąd-dotąd. I nie jest to wiedza teoretyczna, ale sprawdzona w praktycznym działaniu świadomość, że obraz współczesny jest współczesny, nie zależnie od zespołu znaków i plam tak czy inaczej sklasyfikowanych”.
Autor lubi kolor, jego obrazy „cieszą oko”. Nie ma tu jednak chaosu, rzucanych bezładnie plam. To malarstwo ma rzetelne podstawy. Stanisław Mazuś ma niezwykłe poczucie humoru, cechuje go też odwaga. Bo ilu artystów stać na to, by stworzyć autoportret zaprawiony taką dozą samoironii jak mazusiowy „Atlas?”. Artysta trzyma na głowie tacę, na której pysznią się butelki najprzedniejszych wódek. Sposób, w jaki artysta nawiązuje do tego mitu jest doprawdy niezwykły; Stilon Gorzowski Nr 22/ 29.10.1988 r.
 
Artysta uprawia malarstwo olejne, na pierwszy rzut oka tradycyjne, wyrastające z realizmu. Jest w tym malarstwie coś ze sztuki starych mistrzów – ta sama znajomość przedstawianych rzeczy, dbałość o światło, własny ton, życzliwy stosunek do tematów prac. W bardzo interesującym wstępie do katalogu Jerzy Duda-Gracz napisał m.in. „Można poprzestać na stwierdzeniu, że jest w sztuce to uparte dążenie do niemożliwego: do zwyczajnego piękna, które jest niezwykłe, i do bogactwa prostoty”.
W dobie różnych eksperymentów plastycznych, inwazji „dzikich”, rozlicznych mód i kierunków, to spokojne, bliskie człowiekowi malarstwo Stanisława Mazusia zachwyca i wzrusza; Ziemia Gorzowska ‘1988 r.
 


wróć