Polska Fotografia Konceptualna

Galeria Sztuki Najnowszej

Galeria BWA

o wystawie Polska Fotografia Konceptualna w Freies Museum Berlin opowiada kuratorka wystawy, krytyk sztuki Marika Kuźmicz:

wystawa czynna od 22.10. do 13.11.2011

Kurator: Marika Kuźmicz

Wystawa „Polska Fotografia Konceptualna” jest prezentacją o charakterze historycznym. Ekspozycja przywołuje odsłony bogatej i często podejmowanej na polskim gruncie refleksji artystycznej, która dotyczyła analizy medium. Można definiować ją jako sumę pytań o naturę fotografii, pytań które były zadawane w sposób najbardziej dociekliwy w tym czasie, gdy w dziele sztuki najważniejsza stała się zawarta w nim idea, a doświadczanie granic medium doprowadziło do wzrostu świadomości na jego temat. W polskiej sztuce zjawisko konceptualnej refleksji nad medium fotograficznym było powszechnie w wielu, niezależnych od oficjalnej władzy PRL, środowiskach artystycznych.
Wybór prezentowanych na wystawie prac pozwala prześledzić, w jaki sposób fotografia realizowana była w dyskursie konceptualnym, jakie potrzeby wypełniała i jakie stawiano przed nią cele, a przede wszystkim jakie zadawano jej pytania. A dotyczyły one m.in. relacji między przedmiotem, a fotografią tego przedmiotu, zdolności „uchwycenia momentu”, prób fotografowania upływu czasu, wielowymiarowości przestrzeni w kontekście jej „zapisu” za pomocą dwuwymiarowego obrazu, jej rzekomej obiektywności i możliwości ukazania istoty rzeczy. Pytania te prowadziły artystów podejmujących refleksję nad fotografią, do licznych prób wykraczania poza granice medium, weryfikowania jego możliwości i podatności na manipulacje. W obszarze tym można dostrzec liczne „pęknięcia”, które pojawiają się wówczas, gdy ze stawianych fotografii pytań o charakterze analitycznym, wyłaniają się kolejne, o bardziej uniwersalnym charakterze, dotykające m.in. kwestii przemijania, i wszystkiego tego, co się z nim wiąże, która pojawia się wówczas gdy fotografia analizowana jest w kontekście jej możliwości „uchwycenia” czasu czy kwestii kondycji człowieka we współczesnym świecie, wobec wszechobecnych obrazów fotograficznych, którym jesteśmy skłonni wierzyć nieomal bezkrytycznie. Konstrukcja wystawy umożliwia przesledzenie tego, w jaki sposób na gruncie pytań o charakterze analitycznym i na fundamencie działań mających na celu penetrację struktury fotografii, artyści poszukiwali odpowiedzi na pytanie o rolę fotografii jako znaku oraz o istotę fotografii jako obszaru pojawiania się różnorakich symptomatycznych dla współczesności napięć, obecnych w wielu obszarach życia, ale skupionych na obrazie fotograficznym jak w soczewce.
Ekspozycja dotyka także roli spełnianej przez fotografię w dokumentowaniu działań o charakterze konceptualnym, poszukując odpowiedzi na pytanie czym jest dwuwymiarowy obraz fotograficzny wobec wielowymiarowej rzeczywistości oraz jaka jest rola medium w przekazywaniu idei, która bez owego niedoskonałego, bowiem nieprzezroczystego medium, pozostałaby wszakże zjawiskiem efemerycznym.

Artyści biorący udział w wystawie: Janusz Bąkowski, Kazimierz Bendkowski, Wojciech Bruszewski, Zbigniew Dłubak, Andrzej Dłużniewski, Henryk Gajewski, Andrzej Jórczak, Zdzisław Jurkiewicz, Tomasz Konart, Marek Konieczny,  Eustachy Kossakowski,Jarosław Kozłowski, Ireneusz Ir Kulik, Anna Kutera, Romuald Kutera, Paweł Kwiek, Andrzej Lachowicz, Jerzy Lewczyński, Natalia LL, Jolanta Marcolla, Antoni Mikołajczyk, Jerzy Olek, Roman Opałka,Ewa Partum, Andrzej Paruzel, Ireneusz Pierzgalski, Jadwiga Przybylak, Józef Robakowski, Andrzej Różycki, Zygmunt Rytka, Zdzisław Sosnowski, Leszek Szurkowski, Jan Świdziński, Zygmunt Targowski,
Zbigniew Warpechowski, Ryszard Waśko, Piotr Weychert, Krzysztof Wojciechowski, Brygida Wróbel-Kulik.