Galeria BWA

Miejski Ośrodek Sztuki w Gorzowie Wlkp.

Adam Styka / MALARSTWO

13.06.2014 (piątek), godz. 18:00

Wystawa czynna od 14.06.2014 do 06.07.2014 r.

Adam Styka (ur. 11 lipca 1940 w Mielnicy) – polski artysta, malarz, grafik, pedagog. Profesor Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie i Wydziału Artystycznego UMCS w Lublinie. Od 2010 r. prowadzi pracownię malarstwa w Wyższej Szkole Informatyki Stosowanej i Zarządzania w Warszawie na kierunku Grafika. Studiował w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Łodzi w pracowni prof. Mariana Jaeschke. Dyplom z wyróżnieniem w 1965 roku. W 1991 roku otrzymał tytuł profesora tytularnego. Pełnił funkcję kierownika Katedry Malarstwa i Rysunku na Wydziale Grafiki, a w latach 1999-2002 prorektora Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie.

Nagrody i wyróżnienia

Laureat licznych nagród i wyróżnień, m.in. Nagroda Publiczności – Sympozjum Artystów Plastyków i Naukowców, Puławy 1966, Stypendia Twórcze Ministra Kultury i Sztuki 1968, 1984, 1986, 1989, Nagroda Indywidualna Ministra Kultury i Sztuki 1977, Premio Internationale – „ Apollo Musagete” Talia (Włochy) 1985, Wyróżnienie – XXI Międzynarodowy Festiwal Malarstwa, Cagnes Sur Mer ( Francja) 1989, Nagroda Indywidualna I stopnia Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego 2002, Roczne Stypendium Twórcze - The Society for Arts of Chicago (USA) 2004, Srebrny Medal Gloria Artis 2012.

Wystawy indywidualne

    1967 – Muzeum Regionalne, Kazimierz Dolny,

    1968 – Galeria „Pod Moną Lizą”, Wrocław,

    1983 – Galeria „Zapiecek”, Warszawa,

    1983 – Galeria Sztuki, Toruń,

    1984 – Galeria „ Na prawo”, Bydgoszcz,

    1985 – Galeria Centrum Sztuki „Studio”, Warszawa,

    1985 – Salon Sztuki Współczesnej BWA, Łódź,

    1985 – Galeria Sztuki BWA, Jelenia Góra,

    1986 – Galeria „Del Paiolo” Pałac Rucellai, Florencja (Włochy),

    1986 – Galeria Południowa BWA, Zamek Książąt Pomorskich, Szczecin,

    1986 – Galeria Sztuki BWA, Lublin,

    1987 – „Galeria 72” Muzeum Okręgowe, Chełm,

    1988 – Muzeum Zamek, Sandomierz,

    1990 – „Art. Galery” BWA, Olsztyn,

    1996 – Galeria Sztuki „ Pod podłogą”, Lublin,

    1997 – Galeria Sztuki „3A”, Warszawa,

    1997 – Galeria Sztuki „261”, Łódź,

    2001 – Galeria Uniwersytecka, Cieszyn,

    2001 – Galeria „Test”, Warszawa,

    2002 – Muzeum, Galeria Sztuki Współczesnej, Łomża,

    2002 – Muzeum ASP, Wrocław,

    2003 – Galeria Sztuki „ Rogatka” – Radom,

    2004 – Art. Gallery „1112”, Chicago (USA),

    2011 – Salon Akademii, Warszawa,

    2011 – Muzeum Lubelskie, Lublin,

    2012 – Muzeum – Zamek, Sandomierz,

    2013 – Biuro Wystaw Artystycznych, Ostrowiec Świętokrzyski,

    2013 – Centrum Kultury i Promocji, Jarosław,

    2013 – Galeria Sztuki Współczesnej, Przemyśl

    2013 – Galeria Sztuki im.Jacka Sempolińskiego, Nałęczów

    2014 - Muzeum Kresów, Lubaczów,

    2014 - Biuro Wystaw Artystycznych, Rzeszów.

    2014 - Biuro Wystaw Artystycznych, Jelenia Góra.

Ważniejsze wystawy zbiorowe

Brał udział w ponad 200 prestiżowych wystawach zbiorowych sztuki polskiej w kraju i zagranicą min;

    1968 – III Festiwal Sztuk Plastycznych – Pawilon BWA, Sopot,

    1985 – Wystawa Malarstwa „Abstrakcja polska” – Galeria „J” Budapeszt (Węgry),

    1986 – Współczesne malarstwo Polskie – Castel del Ovo, Neapol (Włochy),

    1986 – I Miedzynarodowe Triennale Rysunku im. P.Kulisiewicza – Muzeum Okręgowe, Kalisz,

    1987 – Wystawa „Realizm – metafora – geometria”– Palais Palfty, Wiedeń (Austria),

    1987 – Wystawa Malarstwa Polskiego – Salon Sztuki Domu Artysty Plastyka, Moskwa (Rosja),

    1988 – IV Międzynarodowe Triennale Rysunku – Muzeum Architektury, Wrocław,

    1989 – XXI Międzynarodowy Festiwal Malarstwa – Cagnes-Sur-Mer (Francja),

    1991 – Międzynarodowe Targi Sztuki XX wieku „Lineart” – Gent (Belgia)

    1992 – Wystawa Współczesny Rysunek Polski – Group Galery, Gloasgow (Szkocja),

    1996 – Wystawa „ Contemporary Warsaw Masters” – „Gallery 1112”, Chicago (USA),

    1996 – XVI Festiwal Współczesnego Malarstwa Polskiego – Muzeum Narodowe, Szczecin,

    1997 – V Międzynarodowe Triennale Sztuki – Muzeum Majdanek, Lublin,

    2001 – Wystawa Sztuki Polskiej – Galeria Instytutu Polskiego, Paryż (Francja),

    2002 – Wystawa Grafiki i Rysunku – Galeria Sztuki „Codice”, Mexico (Meksyk),

    2003 – Wystawa „Current Polish Art.” – Galeria Sztuki Współczesnej, Bańska Bystrzyca (Słowacja),

    2003 – Wystawa „ Malarstwo abstrakcyjne – światło” – Muzeum Narodowe, Szczecin,

    2003 – Wystawa Sztuki Konkretnej i Abstrakcyjnej – Muzeum Mondriana, Amersfoort (Holandia),

    2003 – Wystawa „Grafiki i Rysunku” Centrum Sztuki „Recoleta” Bounes Aries (Argentyna),

    2004 – Międzynarodowa Wystawa Sztuki „Begegnungen – Spotkania” – Centrum Sztuki     Wolfenbüttel (Niemcy),

    2004 – Polska Sztuka Współczesna – Galeria Sztuki „Arka”, Wilno (Litwa),

    2004 – Wystawa Polskiej Sztuki Współczesnej – Galeria Sztuki CDAP – Kijów (Ukraina),

    2004 – Wystawa Sztuki - „Bunt i Powinność” – Galeria Narodowa Sztuki „Zachęta”, Warszawa,

    2006 – Wystawa Współczesne Polskie Malarstwo i Grafika – Centrum Sztuki Współczesnej, Sofia (Bułgaria),

    2010 – Wystawa „W kręgu warszawskiej ASP” – Muzeum Warmii i Mazur - Galeria Sztuki „Zamek”, Reszel,

    2012 – XVII Wschodni Salon Sztuki – Muzeum Lubelskie, Lublin,

Prace w zbiorach

Muzeum Narodowe w Krakowie, Muzeum Narodowe w Przemyślu, Muzeum Narodowe w Szczecinie, Muzeum Narodowe w Warszawie, Muzeum Narodowe we Wrocławiu, Muzeum Voor Constructieve „Mondriaan Huis” w Amersfoort (Holandia), Muzeum Ziemi Chełmskiej w Chełmie, Muzeum Lubelskie w Lublinie, Muzeum Architektury we Wrocławiu, Muzeum ASP w Warszawie, Muzeum ASP we Wrocławiu, Muzeum Północno-Mazowieckie w Łomży, Muzeum Miasta Sztuki Talla (Włochy), Centrum Sztuki „Studio” w Warszawie, Mazowieckie Centrum Kultury i Sztuki w Warszawie, Mazowieckie Centrum Sztuki Współczesnej "Elektrownia" w Radomiu, The Society for Arts w Chicago, Biura Wystaw Artystycznych: w Jeleniej Górze, Lublinie, Rzeszowie, Sandomierzu, Szczecinie i w Warszawie, Galeria Sztuki Współczesnej w Ostromecku i Garwolinie oraz w kolekcjach prywatnych w kraju i za granicą

      Adam Styka dopracował się własnego języka wypowiedzi, własnego na pierwszy rzut oka rozpoznawalnego stylu, co jest dziś coraz rzadszym zjawiskiem. Podobnie jak tradycjonalna wierność szlachetnej technice oleju na płótnie. W jego obrazach jest rytm, światło i przestrzeń. Są one dekoracyjne, ale jednocześnie skłaniają do kontemplacji. Są optymistyczne, ale jednocześnie zagadkowe. Są pełne spokoju i równowagi, ale też  dynamiczne.

       Kiedy się całościowo spojrzy na dzieje twórczości artystycznej trudno nie zauważyć, że dotąd zmiennie po okresach dominacji czynnika zdynamizowania, emocji i nadmiaru nadchodziły etapy geometrycznego ładu, prostoty i oszczędności. W obecnej fazie twórczości Styki obydwie te tendencje uzupełniając się wzajem zespoliły się w jedno. Ale droga poszukiwań artysty jeszcze się nie zamknęła. Zgodnie z jego słowami, gdy stwierdził, że „Malowanie to tworzenie języka osobistego i uniwersalnego zarazem. Malarstwo — to ciągła próba osiągnięcia Niemożliwego [1].

Bożena Kowalska

Płótna Adama Styki mieszczą się w szeroko pojętym nurcie abstrakcji, której bliski jest język geometrii. Artysta posługuje się w nich modułami pewnych wybranych znaków graficznych, których repertuar sprowadza się do form najprostszych: prostokątów, właściwie paseczków koloru, kół, trójkątów. Moduły te zestawia różnie, zawsze wytyczając ich formą różnorodne kierunki kompozycji. Te zamierzone działania ewokują ogromne napięcia, wręcz eksplozję utajonego w dziele dynamizmu, który nakłada się na już i tak duży potencjał niemal kinetycznej energii, którą kształty te same w sobie, niejako z tytułu swej geometrycznej definicji, zawierają. Formy najprostsze - tak tytułuje swe obrazy artysta, są w istocie proste, ale jest w takim ich nazwaniu, oprócz oczywistej prawdy, wyrafinowana przewrotność, biorąc pod uwagę niezliczone możliwości wielorakiej aktywności, którą z siebie generują. Ich sugestywny kinetyzm formalny jest bowiem jednym z licznych aspektów ich wizualnego oddziaływania, Inny, sprawdza się dosugerowania ruchu kolorem. Barwa w kompozycjach Styki kładziona jest prawie płasko. Prawie, bo pojawiają się gdzieniegdzie przecierki, czy tonalne przejścia walorowe. Jednakże paleta kolorystyczno zawęża się do kilku wybranych pigmentów, którymi umiejętnie rozgrywa artysta swoistą dramaturgię dzieła wspomagając tę, kreowaną już przez kształty. Patrząc na niektóre wystawione płótna odnieść możno wręcz wrażenie, że ich płaszczyzna wibruje: zapada się, to znów ożywiona jest pozornie bezładnym ruchem migoczących przecinków. Raz żarzy się umiejętnie wydobytym przez kolor światłem, to znów pogrąża w niemal całkowitej ciemności. Uderzającą cechą prac Adama Styki, jest wyzwolenie ogromnej siły kreacyjnej z dosłownie najbardziej elementarnego repertuaru środków. To wielka umiejętność wynikająca niewątpliwie z samodyscypliny, ale też z ogromnej świadomości celów, do których dąży artysta w obrazie. Dysponuje on wiedzą niemal optyka - geometry, ale i... doświadczonego kolorysty, choć na pozór kreacje te z koloryzmem w żaden sposób się nie kojarzą. Źródłem tej kolorystycznej wrażliwości jest nie tyle intuicja, co intelekt.

Aleksandra Giełdoń-Paszek w „Gazecie Uniwersyteckiej 2001”, nr 6