Galeria BWA
MARZEC
Tomasz Akusz urodził się w Poznaniu w 1957 roku. Studia w PWSSP w Poznaniu, dyplom w 1985 roku. W 1987 stypendysta Ministerstwa Kultury i Sztuki. W 1989 laureat Wojewódzkiej Nagrody Młodych Twórców. W 1977 z Teatrem Pantominy uczestniczył w I Festival International de Mime w Brunoy we Francji. Od 1987 związany był z Teatrem Maya, z którym uczestniczył w wielu międzynarodowych festiwalach i spotkaniach twórczych.
W dużych formach artystycznych widać emocjonalność malarza. Postacie ludzkie, przeważnie kobiety, pełne są napięcia, czasami rozedrgania, a wrażenia ruchu można się dopatrywać nawet w zastygłych, leżących, stojących figurach. Są to bowiem osoby, bez osobowości, ludzie bez twarzy, kobiety zakładające groteskowe maski. Ich wewnętrzny taniec wydaje się nakłaniać odbiorcę do odnajdywania samego siebie w kolorach, liniach i proporcjach. Figury rozpaczliwie tańczą, prawie wymykając się oglądowi, ubrane w jaskrawe, przyciągające wzrok barwy lub siedzą, leżą zamyślone.
Malarstwo Akusza podnieca zmysły swoją estetyką, wymusza przeżycie i jednocześnie skłania do refleksji. Widz znajdujący się w wielkiej sali ogląda spektakl, składający się z wielu obrazów, z całego ciągu zdarzeń przedstawionych jednostkowo na płótnach.
- Na przestrzeni wieków odwoływano się do kobiety, tworzono kanony piękna – odpowiada zapytany o fascynację kobiecością Tomasz Akusz.
- Kobieta jest prowokacją. Proszę zobaczyć, na niektórych obrazach postać bardziej przypomina hermafrodytę, chciałem, by obrazy dotyczyły ludzi, były zdepersonalizowane. Malarstwo bez uczucia jest martwe. Po co tworzyć nieznaczne rzeczy – pozostaje to, co wywołuje emocje.
- Tomasz Akusz reprezentuje pokolenie, które wyprowadziło sztukę poznańską z zaścianka. Jego sztuka wyróżnia się pogodą i optymizmem – stwierdza Ewa Polony, prowadząca galerię w Poznaniu; Gazeta Lubuska, 13.03.1998 r.