Mosart - Miejski Ośrodek Sztuki w Gorzowie Wielkopolskim

Wystawy

1. Festiwal Sztuki Wideo Green Age - rozstrzygnięcie konkursu

21 września w Miejskim Ośrodku Sztuki w Gorzowie Wlkp. odbyło się ogłoszenie wyników konkursu w ramach 1. Festiwalu Sztuki Wideo Green Age.
Konkurs, zrealizowany w kooperacji z uczelniami artystycznymi w kraju, skierowany był do studentów wydziałów multimediów oraz absolwentów uczelni, którzy ukończyli studia w ostatnich dwóch latach.
Nadesłano 27 realizacji filmowych. Jury w składzie Romuald Kutera i Małgorzata Sobolewska dokonało preselekcji prac. Następnie jury w składzie Romuald Kutera – przewodniczący, Mariusz Jodko i Łukasz Mojsak spośród 10 realizacji filmowych, postanowiło przyznać następujące nagrody:

Grand Prix: Paulina Gedymin za film pt. “Perfect harmony” (3’44”) – ASP we Wrocławiu
II nagroda: Izumi Yoshida za film pt. “Kigo” (7’27”) – PWSFTViT w Łodzi
III nagroda: Mikołaj Tkacz za film pt. “Rysunki, które zrobiłem w manii” (4’10”) – Akademia Sztuki
w Szczecinie
wyróżnienie: Barbara Szczepaniak za film pt. “O złej naturze oka” (2’50”) – Akademia Sztuki
w Szczecinie

Uzasadnienie werdyktu:
Jury nagrodziło pierwszym miejscem propozycję filmową, która była najbardziej przemyślana formalnie i estetycznie, a także w inteligentny sposób sięgała do wątków z historii filmu autorskiego i sztuki wideo, przekładając je z wielkim wyczuciem na współczesny język wizualny. Film ten jednocześnie nadaje współczesną formę dawnym eksperymentom medialnym, rozszerzając ich znaczenia, jak również problematyzuje za ich pomocą współczesny język filmowy.

Druga nagroda przypadła filmowi charakteryzującemu się przemyślaną i spójną koncepcją artystyczną, który zabiera widza w piękną wizualnie podróż poprzez przestrzeń, czas i kulturę.
Na uwagę zasługuje uzyskanie niezwykłej, abstrakcyjnej formy bez uciekania się do efektów
i technik cyfrowych.

Trzecia nagroda to wyraz uznania dla postawy twórcy, który korzysta z repertuaru najprostszych możliwych środków, by w swej wielowymiarowej opowieści poruszyć głębokie i poważne wątki takie, jak samotność, ból czy trauma. Cudownie bezpretensjonalna konwencja filmu pozwala zarysować je w sposób nienachalnie skłaniający do refleksji, bez wywoływania w widzu smutku czy uczucia przeciążenia.

Wyróżnienie otrzymuje praca, która bardzo wprawnie podejmuje i rozwija formułę surrealistycznej animacji poklatkowej. Film ten to także jeszcze jeden dowód, że zastosowanie absurdalnego humoru to owocna strategia zgłębiania ważkich tematów.