Prace Olgi Ziemskiej łączy problem komunikacji między ludźmi. Zarówno w realizacjach Stillness in Motion i Listen z Orońska (patrz: Kwartalnik Rzeźby „Orońsko”, 2-3/2003, s. 17-19) jak i w najnowszej instalacji Kiedy ziemia i niebo były w bliskiej komunikacji między sobą na pierwszy plan wysuwa się temat dialogu. We wcześniejszych pracach odnosił się on głównie do relacji człowieka i przyrody.
W nowej pracy dialog odbywa się na wielu płaszczyznach. Olga Ziemska z dużą swobodą buduje formy, które wykorzystują klasyczną metodę rzeźbiarskiego studium. Jednocześnie angażuje do gry całą przestrzeń galerii. Nici w kolorach tęczy przemierzają poszczególne pomieszczenia, podążając od ściany do ściany, poprzez pojedyncze odlewy ust, uszu i dłoni, łącząc naszkicowane na ścianach sylwetki kobiety i mężczyzny. Ciekawa jest metafora komunikacji poprzez kolorowe nici, które są jakby rozbiciem równie niedostrzegalnego światła na kolory jego widma.
Gipsowe odlewy części ciała rozmieszczone w całej galerii pozwalają poczuć się uczestnikiem rozmowy, a nie tylko biernym obserwatorem. Widz oglądający wystawę podąża wzdłuż rozciągniętych nici, poznając kolejne elementy pracy. Kolorowe nici łączą je wszystkie niczym „nić porozumienia”.
Temat ciała pojawia się w sposób, który porusza bardziej przemyślenia niż emocje. Praca nie opiera się na prostym manipulowaniu odbiorcą i prowokowaniu uczuć, jak się często dzieje w sztuce nastawionej na natychmiastowy efekt i szybki rozgłos.  Z drugiej strony jest wręcz niemodna w swej afirmującej wymowie w dobie sztuki potępiającej i ćwiartującej ciało (nie tylko ludzkie). Tutaj ciało jest badane, doznawane, staje się odniesieniem do poznawanego świata, wszystkiego co ciałem nie jest. Artystce udało się wybiec poza dualizm „klasycznej nudy” i nowoczesnego szokowania, budując przestrzeń refleksji i dialogu.
Już w tytule doszukać się można klucza do odczytania intencji artystki - myśli o utraconym świecie. Podczas oglądania wystawy przemyka wizja świata bez dialogu, rządzonego przez prawa rynku, gdzie myśli i uczucia są ważne tylko jako towar. Nie ma chyba gorszego odczucia od samotności w tłumie. Dialog jest podstawą społecznego funkcjonowania. Kultura, która traci zdolność rozmowy, rozpada się. Społeczeństwo bez tożsamości staje się materiałem podatnym na wszelkie manipulacje. Dlatego tak ważne jest szukanie metod obrony myśli, twórczego podejścia do życia. Sztuka jako dziedzina wolna od „społecznych zobowiązań” może być najlepszą drogą doświadczania. Olga Ziemska zawarła w swojej instalacji życzenie, aby uchronić wspólną przestrzeń rozmowy.

(Bartosz Nowak, Ciało doświadczane, Kwartalnik Rzeźby „Orońsko”, 3/2004, s. 28-29)